توان خروجی یک تقویتکننده، حاصلضرب ولتاژ در جریان اعمالی به بار است، در حالی که توان ورودی، از ضرب جریان و ولتاژ DC کشیده شده از منبع به دست میآید.
توان خروجی یک تقویتکننده، حاصلضرب ولتاژ در جریان اعمالی به بار است، در حالی که توان ورودی، از ضرب جریان و ولتاژ DC کشیده شده از منبع به دست میآید.
برای بهبود بازده تقویتکننده کلاس A، میتوان مدار تقویتکنندهای طراحی کرد که در طبقه خروجی آن، دو ترانزیستور وجود دارد. این مدار، «تقویتکننده کلاس B» یا (Class B Amplifier) است که به عنوان «تقویتکننده پوش-پول» (Push-Pull Amplifier) نیز شناخته میشود.
همانطور که در آموزشهای قبل ذکر شد، تقویتکنندههای امیتر مشترک (CE)، برای تولید خروجیهایی با ولتاژ بزرگتر از ورودی که در حد چند میلیولت است طراحی شدهاند. به همین دلیل، این تقویتکنندهها، سیگنال کوچک نامیده میشوند.
تقویتکنندههای سیگنال کوچک را با «ترانزیستورهای اثر میدان» (Field Effect Transistors) یا FET نیز میتوان ساخت. این قطعات، نسبت به ترانزیستورهای دوقطبی مزایایی مانند امپدانس ورودی بسیار بزرگ و خروجی با نویز کم دارند که آنها را برای استفاده در تقویتکنندههایی با سیگنال ورودی بسیار کوچک، ایدهآل کرده است. در این آموزش، تقویتکننده JFET سورس مشترک را بررسی میکنیم که پرکاربردترین مدار تقویتکننده JFET است.
برای آنکه یک تقویتکننده سیگنال، به خوبی و بدون هرگونه اعوجاج در خروجی کار کند، باید بایاس DC پایه بیس یا گیت به درستی اعمال شود. در واقع، بایاس DC برای آن است تقویتکننده سیگنال ورودی را با نقطه کار مشخص (تا حد امکان نزدیک میانه خط بار) در تمام سیکل کاری تقویت کند.
یکی از معایب اصلی تقویتکنندههای کلاس A، بازده کم آنها به دلیل بایاس حول نقطه کار مرکزی است. همچنین دیدیم که میتوان با پیکربندی پوش-پول کلاس B، بازده را به تقریباً دو برابر افزایش داد. اگرچه، این نوع تقویتکننده از نظر بازدهی عالی است، اما اکثر تقویتکنندههای کلاس B بدون ترانسفورماتور هستند یا دو ترانزیستور مکمل در خروجی دارند.
هدف یک مدار تقویتکننده سیگنال AC، تثبیت ولتاژ ورودی بایاس شده DC است و بنابراین، فقط سیگنال AC را تقویت میکند. این تثبیت، با استفاده از مقاومت امیتر فراهم میشود که مقدار بایاس کافی تقویتکننده را تامین میکند.
در این نوشته، خلاصهای از انواع تقویتکنندهها را بیان میکنیم.
همانطور که میدانیم، سیستم قدرت از سه بخش اصلی تشکیل شده است: تولید، انتقال و توزیع. از سیستم انتقال برای اتصال سیستم تولید به بار استفاده میشود و به این دلیل معمولاً فشار قوی یا همان ولتاژ بالا است که تلفات انتقال کاهش پیدا کند. با توجه به نوع توان انتقالی (AC یا DC)، خطوط انتقال به دو دسته طبقهبندی میشوند: خط انتقال HVAC و خط انتقال HVDC. در این آموزش با خط انتقال HVDC آشنا میشویم.