مقدمه ای بر اینترنت اشیاء

اصطلاح اینترنت اشیا نخستین بار توسط کوین اشتون در سال ۱۹۹۹ ارائه شد . اینترنت اشیا وعده های بسیار بلند پروازانه ای مثل حس کردن خودکار و تجزیه و تحلیل هزاران پارامتر مربوط به یک محصول یا خدمات را نوید داده است.در یک تعریف ساده اینترنت اشیا شبکه ای است از اینترنت , داده ها و اشیاء که در تعریف کاملتر آن استاندارد ها و فرآیندهایی که به اشیاء اجازه اتصال از طریق اینترنت و مفید بودن را میدهند اضافه می شود

مثل یک خانه هوشمند که باز و بسته شدن در اتاق ها ، روشن و خاموش کردن لامپ ها ، باز و بسته شدن شیر آب ، کنترل رفت و آمد انسان ها در خانه ، نظارت بر وضعیت گیاهان و درختان موجود در باغچه ی خانه ، وضعیت نشتی گاز و آب در خانه، وضعیت سلامتی افراد خانه ، مکان فعلی خودرو و نظارت بر سرعت و میزان سوخت خودرو در آن خانه هوشمند همگی به طور خودکار و بدون دخالت انسان صورت میگیرد و قابلیت کنترل از راه دور را دارد.

البته مثال خانه هوشمند یک شبکه اینترنت اشیا در محدوده بسیار کوچک است شما شهرهای هوشمند را در نظر بگیرید که چراغ راهنمایی و رانندگی و پلیس ترافیک ندارند و خودرو ها خودران هستند و هوای شهر همیشه پاکیزه است و شرکت ها و تولید محصولات و تمامی کارهای طاقت فرسا همگی در سریع ترین زمان و راحت ترین روش انجام میگیرد و انسان های بیمار را در این شهر خواهید دید که قلب و خون و اجزای بدنشان از راه دور توسط کامپیوتر های پزشکی فوق پیشرفته کنترل میشود.

هدف اصلی اینترنت اشیا نظارت و کنترل اشیا در هر نقطه از جهان است بعضی شرکت ها از اینترنت اشیا به عنوان IOE اینترنت همه چیز یاد میکنند . اینترنت امروزه اینترنت افراد است و برنامه های آن توسط افراد استفاده می شوند اما اینترنت اشیا برای اشیا می باشد و تولید داده و استفاده از آن توسط اشیا صورت میگیرد. اینترنت همه چیز IOE ترکیب اینترنت افراد و اینترنت اشیا است. اینترنت اشیا یکی از بزرگترین اتفاق در فناوری است زیرا میتوان آن را در پزشکی ، کشاورزی، دامداری، ساخت و ساز ، صنایع نظامی ، درختان و حیوانات و حتی در بدن انسان نیز بکار گرفت و در بهترین حالت داده های تولید شده را مورد تحلیل قرار داد.

در یک شبکه اینترنت اشیا داده ها توسط حسگرها(وسیله ای برای جمع آوری داده از محیط اطراف) جمع آوری میشوند و توسط شبکه یا اینترنت به برنامه های کاربردی می رسند تا مورد تجزیه قرار بگیرند و برای کنترل محیط افراد استفاده شوند . پس داده های تولید شده از حسگرهایی که در یک محیط فیزیکی مستقراند، دستورالعمل هایی هستند برای تغییر شرایط آن محیط. به فرض مثال محیط یک خانه را در نظر بگیرید که حسگر های دماسنج در آن خانه نصب شده اند و دمای اتاق را از طریق شبکه به یک برنامه کاربردی ارسال میکنند و برنامه کاربردی داده ها را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد و طبق میزان دمای ارسال شده ی حسگرها از اتاق ، برنامه کاربردی تصمیم میگیرد که باید به طور خودکار کولر ( بالا بودن دمای اتاق) یا بخاری(پایین بودن دمای اتاق) روشن شود.

اما همان طور که در تعریف کاملتر اینترنت اشیا گفتیم فرآیند ها و استاندارد ها نیز باید در اینترنت اشیا وجود داشته باشند زیرا ما باید از صحت داده های تولیدی توسط حسگرها اطمینان حاصل کنیم . همان مثال قبلی را در نظر بگیرید که حسگر دماسنج اتاق در یک شب سرد زمستانی به دلیل نقص فنی دمای اتاق را گرم نشان میدهد و در نتیجه برنامه کاربردی، کولر خانه را در هوای سرد روشن میکند. گاهی داده های نادرست توسط حسگر آسیب دیده تولید نمی شود زیرا یک حسگر سالم نیز میتواند به صورت عمدی توسط یک عامل خارجی مثل انسان داده های اشتباه ارسال کند . علاوه بر اطمینان از صحت داده ها در فرآیند ها و استاندارهای اینترنت اشیا ، تولید داده در زمان مناسب و ارسال به موقع آن نیز مورد اهمیت است .

حسگر های یک اتومبیل هوشمند و بدون راننده را در نظر بگیرید که توسط داده هایی که از حسگرهای خود دریافت میکند تصمیم میگیرد که ترمز کند یا به رانندگی ادامه دهد حال اگر هنگام چراغ قرمز حسگرها بتوانند عبور عابرین پیاده را تشخیص دهند اما داده ها با تاخیر به سیستم پردازش داده در اتومبیل برسد، ترمز کردن خودرو با تاخیر انجام می شود و تصادف رخ میدهد. همچنین امنیت، مصرف انرژی پایین ، قابلیت جابجایی آسان و وسیع بودن محدوده خدمات نیز در فرآیندها و استاندارد های اینترنت اشیا وجود دارد که در مقالات بعدی مورد بحث قرار خواهند گرفت.